Initiatiefneemster van dit prachtige centrum is Lonneke van Asseldonk en met haar sprak ik over De kleine bron en de kracht van water, haar passie voor zorgen en over haar meervoudig gehandicapte pleegdochter die 24/7 intensieve zorg nodig heeft.

“Ik heb zelf altijd in de gehandicaptenzorg en met kwetsbare kinderen, waaronder kinderen met een stofwisselingsziekte, gewerkt, begint Lonneke. “Ik zag veel kinderen die pijn hadden en ik zag ook dat daar niet zoveel aan gedaan kon worden en dat vond ik heel lastig. Voor het kind, maar ook voor de ouders, die staan er meestal machteloos bij en kunnen niets. Op een gegeven moment kwam ik in contact met een hospice in Amerika. Hier geven ze watertherapie speciaal voor kinderen in de palliatieve fase en toen ik dit zag, wist ik dat ik dat ook wilde gaan doen. Dit was precies waarnaar ik al een hele poos op zoek was geweest.

Ik heb de mensen in het hospice benaderd en heb met hen veel gepraat over het hoe en wat van watertherapie en over de resultaten bij kinderen met pijn. En ik kwam er ook al snel achter dat er in Nederland dergelijke mogelijkheden helemaal niet zijn. Je hebt natuurlijk wel therapiebaden en in instellingen zijn ook wel zwembaden, maar daar wordt niet op die specifieke manier therapie gegeven, met zoveel individuele aandacht. Het is vaak maar een half uurtje en meestal ook nog met meerdere kinderen tegelijk, dus dat is voor kinderen die snel overprikkeld raken helemaal niet geschikt.

Nadat ik dan ook besloten had een eigen centrum te starten, heb ik een aantal bevlogen mensen om mij heen verzameld en is er een stichting gevormd. Daarin is alles stapje voor stapje uitgedacht. We hebben onszelf vragen gesteld, als ‘hoe zien we het voor ons?’ en ‘wat willen we precies?’ Uiteindelijk is het dus een kleinschalige wellness geworden waar kinderen als dagbesteding kunnen komen en die vanuit het PGB betaald kan worden. Uiteraard zijn er ook ‘losse sessies’ mogelijk voor kinderen die maar af en toe willen of kunnen komen.

We hebben sponsoren gezocht en in juli van dit jaar is de aannemer gestart met het zetten van de ruwbouw. Als deze klaar is, is de volgende stap een floatingbad met een contante temperatuur van 35º C. Door het hoge zoutgehalte in dit bad blijft iedereen vanzelf drijven en kun je bewegingen doen die zorgen voor een optimale ontspanning. Dat hoge zoutgehalte heeft ook nog een extra voordeel. Het is reinigend waardoor er vrijwel geen chloor nodig is om het bad schoon te houden. En dat is fijn voor kinderen die last hebben van chloor en hier bijvoorbeeld ademhalingsproblemen door krijgen.

Naast het floatingbad komt een snoezelruimte waar ook meteen massages gegeven kunnen worden en uiteraard komen er ook een aan- en uitkleedruimte en een mogelijkheid voor ouders om een kopje koffie te drinken, als ze zelf niet mee willen of kunnen in het bad. De belevingstuin, met een ligschommel en met diertjes, maakt het centrum compleet. De bedoeling is dat er hier tussendoor wat gewandeld kan worden, als dat voor het kind mogelijk is. We gaan per ‘behandeling’ in principe uit van één-op-één begeleiding, wat concreet betekent dat er steeds plek is voor één kind en een ‘rondje’ in De kleine bron duurt dan ongeveer een uur of drie.

Zoals het er nu naar uitziet, richten we ons met name op kinderen die veel pijn ervaren, kinderen die snel overprikkeld raken, last hebben van hun autisme of die hersenletsel hebben waardoor ze prikkels niet goed kunnen verwerken. We gaan ongeveer tot een leeftijd van achttien jaar, maar daar kan uiteraard vanaf geweken worden. Als een kind al even bij ons is en baat heeft bij de therapie, dan stopt dat niet ineens als iemand achttien wordt.

Het streven is om medio 2023 open te gaan, maar we moeten nog wel een aantal zaken gefinancierd krijgen, waaronder een professionele reinigingsinstallatie voor semi-openbare baden die zo’n, schrik niet, € 80.000,- gaat kosten. Ook moeten we nog een aantal mensen werven die in De kleine bron willen gaan helpen. Ik ga er zelf aan de slag, maar omdat ik een meervoudig gehandicapte pleegdochter heb, die 24-uurs zorg nodig heeft, kan dit niet fulltime. Het is wel belangrijk mensen te vinden die wel feeling en ervaring met de doelgroep hebben, want er is geen opleiding voor.

Ik hoop dat Elst, gemeente Rhenen, straks niet de enige plek in Nederland zal zijn waar kinderen met pijn terecht kunnen voor watertherapie. We willen dan ook graag in de toekomst andere initiatieven hiertoe elders in Nederland ondersteunen. Er is zoveel vraag en juist deze kinderen kunnen geen honderden kilometers reizen voor een aantal uur therapie. Hopelijk kunnen we onze kennis delen en ook mensen uit instellingen bij ons laten komen kijken of een opleiding laten volgen. Misschien leidt dit dan wel tot veel meer wellnessmogelijkheden voor die kinderen die het zo hard nodig hebben.”

Door Mariët Jonkhout