
Na twee jaar coschappen in verschillende ziekenhuizen, heb ik een goed beeld gekregen van de dynamiek van het ziekenhuis.
Een dag in het leven van de arts is al gauw vol activiteiten. Rennend van de afdeling, naar de polikliniek of operatiekamers, met een korte pauze om snel een broodje naar binnen werken. Mijn stappenteller geeft elke dag minimaal veertig verdiepingen aan en tienduizend stappen. Ik kreeg laatst van mijn Fitbit de “India badge”. Ik had namelijk de gehele lengte van India gelopen (3213 km) in de tijd dat ik coschappen loop. Maar wat missen we allemaal tijdens het rennen?
Begin dit jaar heb ik het boek van Haemim Sunim gekregen: “The things you can only see when you slow down”. De kern van het boek gaat over stil staan bij al het moois wat er om je heen gebeurt. Door minder te spreken en meer te observeren leer je meer van je omgeving. Dit werd voor mij een actief leerpunt bij mijn coschap kinder- en jeugdpsychiatrie.
In het begin was het erg onwennig. Wanneer ik een gesprek tussen een arts en een patiënt bijwoon, zit ik normaal gesproken op het puntje van mijn stoel en wil ik het liefste het gesprek met de patiënt zelf voeren. Nu dwong ik mijzelf om achteruit te zitten en te observeren wat er eigenlijk gebeurt tussen patiënt en zorgprofessional. Na de eerste ontwenningsverschijnselen ging er een wereld voor me open. Je ziet een patiënt ontspannen na een invoelende opmerking van de arts dat het onderzoek toch wel een beetje apart is als de patiënt geen kleding aan heeft. Je ziet een diepe connectie in de blik tussen arts en patiënt tijdens een slechtnieuwsgesprek waar zij met een lach en een traan de toekomst bespreken.
Ik heb geleerd dat stilstaan een ander perspectief kan geven dan rennen. Door stil te staan en te luisteren naar wat mensen zeggen, hoor je over hun angsten en verwachtingen. Dit is helemaal belangrijk bij patiënten met een stofwisselingsziekte en hun ouders die voor veel onzekerheid kunnen komen te staan. Zij hebben een zorgprofessional nodig die de tijd kan vinden om hen als persoon en als gezin te leren kennen. Door stil te staan kom je verder.