Deze keer in Brusjes het verhaal van de 10-jarige Rehanna, zus van Raïsah. Rehanna heeft een inzamelingsactie gehouden voor haar zusje. Ze vertelde daarover tijdens een bijeenkomst waar gezinnen met kinderen met een stofwisselingsziekte in het zonnetje werden gezet. Een mooi moment om Rehanna eens te vragen naar haar verhaal, haar eens extra in het zonnetje te zetten en hartelijk te bedanken voor haar donatie.

Het leukste aan mijn zusje Raïsah is haar lach. Als zij lacht, begint iedereen te lachen. Ik hou ervan om met haar te spelen. En samen luisteren we altijd naar muziek en kijken we naar leuke programma’s . We knuffelen samen ook veel. Soms kruip ik ’s avonds stiekem bij haar in bed. Dat is gezellig, we lachen dan samen veel. Ze is erg lief. Eigenlijk vind ik alles aan haar leuk!

Wat ik niet zo leuk vind is dat wij nooit zomaar ergens naar toe kunnen gaan of ergens ver weg met het vliegtuig. Omdat ze zuurstof gebruikt moet er eerst van alles geregeld worden. In het vliegtuig mag Raïsah niet eens. Soms gaan uitjes ook niet door omdat Raïsah zich niet lekker voelt, en omdat ze nu ook verneveld wordt tussendoor, kunnen we ook niet meer gewoon lekker weg.

Ik vind het erg naar dat zij niet alles kan doen wat k wel kan doen, zoals verstoppertje spelen. Het maakt mij ook verdrietig dat ze niet kan lopen. Het verdrietigst ben ik als ze wordt opgenomen in het ziekenhuis. Dan blijft mama altijd bij haar en als ik naar huis ga, moet ik altijd huilen.

Ik denk ook altijd aan de dag dat we nog klein waren. Toen lagen we allebei onder de tafel. Raïsah begon ineens met mij te vechten. Ze trok aan mijn haar. Ze had me stevig te pakken en liet niet meer los. Mama probeerde haar weg te halen. Raïsah houdt erg van vlees, en een keertje, toen ze nog kon praten, praatte ze tegen haar stukje vlees. Dat was erg grappig!